Bewijs voorwaardelijke opzet

Titel

Publicatiedatum

19/01/2023

Categorie

Formeel recht

Bron

Hoge Raad

Aard

jurisprudentie

Nummer

ECLINLHR20221919, 22/00709

Samenvatting

Naar aanleiding van een boekenonderzoek zijn aan een ondernemer (navorderings)aanslagen inkomstenbelasting over de jaren 2010 tot en met 2012 opgelegd. Tegelijk heeft de Belastingdienst vergrijpboetes aan de ondernemer opgelegd.

Hof Den Bosch was van oordeel dat de boetes terecht zijn opgelegd. Volgens het hof heeft de ondernemer gehandeld met (voorwaardelijke) opzet. In cassatie voerde de ondernemer aan dat het oordeel van het hof berust op feitelijke vaststellingen over de administratie van inkoopkosten, die niets over zijn intentie zeggen. Het hof heeft verzuimd te oordelen over het bewustzijn van de ondernemer ten tijde van het doen van de aangifte.

De Hoge Raad heeft het beroep in cassatie verworpen. Het hof heeft vastgesteld dat de ondernemer bij het doen van de aangiften is uitgegaan van bedragen aan inkoopkosten, die niet onderbouwd, niet controleerbaar of verifieerbaar zijn. De inkoopkosten volgden niet uit een deugdelijke administratie. Door deze bedragen toch als inkoopkosten aan te merken heeft de ondernemer willens en wetens de kans aanvaard dat te weinig belasting wordt geheven. Daarvan moet hij zich naar het oordeel van het hof ten tijde van het doen van aangifte bewust zijn geweest.

Volgens de Hoge Raad heeft het hof hiermee tot uitdrukking gebracht dat de ondernemer zich bewust was van de ondeugdelijkheid van de administratie waarop hij de aangiften heeft gebaseerd. Het oordeel van het hof geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting inzake het begrip (voorwaardelijke) opzet.

ECLINLHR20221919

Instantie Hoge Raad

Datum uitspraak 23-12-2022

Datum publicatie 23-12-2022

Zaaknummer 22/00709

Formele relaties In cassatie op : ECLI:NL:GHSHE:2021:3896

Rechtsgebieden Belastingrecht

Bijzondere kenmerken Cassatie

Inhoudsindicatie Artikel 67e en 67f AWR; bewijs van (voorwaardelijk) opzet.

Vindplaatsen Rechtspraak.nl

Uitspraak

HOGE RAAD DER NEDERLANDEN

BELASTINGKAMER

Nummer 22/00709

Datum 23 december 2022

ARREST in de zaak van [X] te [Z] (hierna: belanghebbende) tegen de STAATSSECRETARIS VAN FINANCIËN op het beroep in cassatie tegen de uitspraak van het Gerechtshof 's-Hertogenbosch van 30 december 2021, nrs. 20/00044 tot en met 20/000461, op het hoger beroep van belanghebbende en het incidenteel hoger beroep van de Inspecteur tegen een uitspraak van de Rechtbank Zeeland-West-Brabant (nrs. BRE 16/9980 tot en met 16/9984) betreffende aan belanghebbende over de jaren 2010 en 2011 opgelegde navorderingsaanslagen in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen, een aan belanghebbende voor het jaar 2012 opgelegde aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen, en de daarbij gegeven boetebeschikkingen en de daarbij gegeven beschikkingen inzake heffingsrente en belastingrente.

1Geding in cassatie

Belanghebbende, vertegenwoordigd door R. Zilver, heeft tegen de uitspraak van het Hof beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris, vertegenwoordigd door [P], heeft een verweerschrift ingediend.

2Uitgangspunten in cassatie

2.1

Belanghebbende handelt in sloop- en recyclingmaterialen.

2.2

Naar aanleiding van een controlerapport inzake een bij belanghebbende ingesteld boekenonderzoek zijn hem navorderingsaanslagen over de jaren 2010 en 2011 en een aanslag voor het jaar 2012 in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) opgelegd. Bij deze (navorderings)aanslagen zijn met toepassing van de artikelen 67e en 67f AWR vergrijpboetes opgelegd.

2.3

Bij het Hof was in geschil – voor zover voor beoordeling van het middel van belang – of de boetes terecht zijn opgelegd. Na verwerping van door belanghebbende betrokken stellingen heeft het Hof geoordeeld dat belanghebbende heeft gehandeld met (voorwaardelijk) opzet.

3Beoordeling van het middel

3.1

Het middel bestrijdt het hiervoor in 2.3 weergegeven oordeel met de stelling dat dit berust op feitelijke vaststellingen inzake de administratie van inkoopkosten die niets over de intentie van belanghebbende zeggen, en dat het Hof heeft verzuimd te oordelen over het bewustzijn van belanghebbende ten tijde van het doen van de aangifte.

3.2

In onderdeel 4.21 van de bestreden uitspraak is overwogen:

“Belanghebbende is bij het doen van de aangiften IB/PVV over de onderhavige jaren uitgegaan van bedragen aan inkoopkosten die niet onderbouwd, niet controleerbaar of verifieerbaar zijn. De inkoopkosten volgen ook niet uit een (deugdelijk) bijgehouden administratie. Door deze bedragen toch als inkoopkosten te verantwoorden heeft belanghebbende willens en wetens de aanmerkelijke kans aanvaard dat te weinig belasting wordt geheven, iets waarvan hij zich naar het oordeel van het hof ten tijde van het doen van aangifte bewust moet zijn geweest.”

3.3

Hiermee heeft het Hof tot uitdrukking gebracht dat belanghebbende zich ten tijde van het doen van de aangiften bewust was van de omstandigheid dat de administratie waarop hij die aangifte baseerde zodanig ondeugdelijk was dat een overeenkomstig die aangifte vastgestelde aanslag te laag zou zijn, en dat hij door de aangifte niettemin zo te doen, willens een wetens de aanmerkelijke kans van die te lage aanslag heeft aanvaard.

Dit oordeel geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting inzake het begrip (voorwaardelijk) opzet. Het is ook niet onvoldoende gemotiveerd. Het middel faalt.

4Proceskosten

De Hoge Raad ziet geen aanleiding voor een veroordeling in de proceskosten.

5Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie ongegrond.

Dit arrest is gewezen door de vice-president R.J. Koopman als voorzitter, en de raadsheren J. Wortel en M.T. Boerlage, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier F. Treuren, en in het openbaar uitgesproken op 23 december 2022.

1ECLI:NL:GHSHE:2021:3896.